Ahlat Ağacı Nasıl Bir Ağaçtır? (Yani, Hani Bu Ağaç Kadar Köklenmiş Olmam Gerekiyor Ama…)
Herkese merhaba! Bugün, bana sorarsanız en azından bir ağacın hayatını biraz anlamamız gereken bir konuda yazacağım: Ahlat ağacı nasıl bir ağaçtır? Benim gibi sürekli her şeyi fazlasıyla düşünen biri için bu soru biraz kafa karıştırıcı, ama işin komik tarafı şu: Ahlat ağacı, hem görsel hem de anlam olarak, hayatımızda nerede durduğumuzu sorgulamamıza neden olabilecek kadar etkileyici bir ağaç. Tabii, şu an İzmir’deyim ve burada bir “ahlat” görmek, biraz da beni düşünmeye itiyor. Ama derinlemesine düşündüğümde, bu ağacın özellikleri, hayatla, köklerimizle ve insan ilişkilerimizle ne kadar örtüşüyor, bir bakalım.
Ahlat Ağacı Nedir? Ve Kökleri Nerede?
Ahlat ağacını tanıdığınızda, belki de şu an İzmir’deki bir parkta bir banka oturmuşken, o ağacın köklerine baktığınızda birden fazla şey hissedebilirsiniz: Yaşama bağlanma isteği, köklenme, toprağa tutunma… Evet, fazla dramatik oldu. Ama Ahlat ağacı, tam da bu anlamda hayatımıza küçük ama değerli dersler katabilecek bir bitki. Zeytin ağaçları gibi yerleşik ve köklü bir hayatı seven biriyseniz, bu ağaç size çok tanıdık gelecek.
Ahlat ağacı nasıl bir ağaçtır? Diye soran biri, aslında bence ne kadar köklü bir hayatı olup olmadığını sorguluyor. Ahlat, tam olarak yerleşik hayata uygun bir ağaçtır. Yüksek ve gövdeli, iri ve güçlü yapısıyla, sanki her zaman bulunduğu yerde durmaya karar vermiş gibi görünüyor. Evet, bazen biraz fazla sert ve inatçı olabilir, ama ne yapalım? Her ağaçın da bir kişiliği vardır, değil mi?
İç sesim: “Ne diyorum ben ya, ağacın kişiliği mi olurmuş?”
Ama durun, biraz daha düşünün. Ahlat ağacının kökleri derindir ve bu, hepimizin hayatında, bazen çok zorlandığımızda, kendimizi güçlü hissetmek istediğimizde aradığımız bir şeydir. Öyle ya, bazen hayat da Ahlat ağacının kökleri gibi köklenmiş bir şekilde gitmek istiyor. Her şey ne kadar zor olsa da bir noktada yerleşik olmaktan korkmuyoruz, değil mi?
Ahlat Ağacı ve Yaşam Mücadelesi
Bir de şu var tabii… Ahlat ağacının yaşaması, çetin koşullarda bile pek dert etmeden var olabilmesi, onu benim gözümde tam bir hayat öğretmeni yapıyor. Eğer İzmir gibi yerlerde yaşıyorsanız, burada her ağacın biraz da “hadi bakalım, sen buradasın, sen de başla” modunda olduğunu fark etmişsinizdir. Ahlat ağacı da tam olarak bu tip bir ağaç: zorlu koşullarda bile ayakta kalabilir, sanki kendiyle barışık bir şekilde durur.
Bir gün arkadaşım dedi ki: “Ya, Ahlat ağacını düşündüm de, acaba ben de biraz daha köklü mü olsam?” Tabi o sırada ben içimden, “Evet, belki de senin hayatına biraz Ahlat ağacı enerjisi lazım,” diye düşündüm ama sustum. Çünkü bazen, gerçekten köklü bir hayatı seçmek, daha fazla sorumluluk almak demek olabilir. Ahlat ağacının güçlü kökleri gibi, bu sorumluluk da biraz yerleşik ve yerinde durmayı gerektiriyor.
Hani bazen, sürekli değişen iş, hayat temposu ve sosyal çevremizde durmak, gerçekten durmaya karar vermek zor olabiliyor. Ama Ahlat ağacı gibi olmak, kendi yerini bulmak da aslında bu süreçte ne kadar güçlü olabileceğimizi gösteriyor.
Ahlat Ağacı: Hep Aynı, Hep Güçlü
Bir de şu var: Ahlat ağacı neredeyse her zaman aynıdır. Yani, hep sağlamdır, hep dik durur ve hiç yere düşmez. Ama bazen de düşünmeden edemiyorum: Eğer her şey bu kadar net olsaydı, ne kadar sıkıcı olurdu ki? Aynı ağaç, her yıl meyve veriyor ama hiç değişmiyor. Neyse ki, Ahlat ağacının meyvesi de çok lezzetli! Yani bazen de hayat, aynı ama tatlı bir rutinle geçiyor. Tıpkı Ahlat ağacının meyvesi gibi.
Bir arkadaşım: “Ahlat ağacını hiç yemedim, lezzetli mi?” dediğinde, ben de hemen espri yaparak “Bence, Ahlat ağacı gibi yerleşik bir hayatı düşün, senin de tadın çıkar” dedim. Tabii ki, kimse benim esprilerimi anlamadı, ama işin komik kısmı burada. Çünkü bazen rutinler, hatta bazen de Ahlat ağacının aynı rutiniyle bile huzurlu olmak güzel olabilir.
Ahlat Ağacının İnsan Hayatına Yansımaları
Sonuçta, Ahlat ağacı nasıl bir ağaçtır? sorusunun cevabını bulmak için belki de çok derin düşünmek gerek. Ahlat, çok yönlü bir ağaçtır: güçlü, köklü, yerleşik ama bazen de tekdüze. Ve aslında, bu özellikleriyle hayatımıza dair çok şey anlatır. Herkesin hayatında bir Ahlat ağacı gibi köklendiği, bir yerleşik ve güçlü duruşu olması gerekebilir. Bir yandan da, bazen yavaşça sallanıp, rüzgâra karşı direnmek ve bazen de yerinden kıpırdamadan sabırlı bir şekilde beklemek gerekebilir.
İçimdeki genç yetişkin kısmı böyle düşündü, ama bir yandan da “Belki de biraz Ahlat ağacının meyvesi gibi yavaş yavaş olmalı” dedim. Bazen rutinin getirdiği o “ağır ama sağlam” duruşu bir düşünün, belki de hayatın tadı burada!